Życiorys naukowy:
Mgr inż. Aneta Magiera ukończyła studia inżynierskie i magisterskie z wyróżnieniem na kierunku Biotechnologia (specjalność: Leki i Kosmetyki) na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Już od drugiego roku studiów zdobywała doświadczenie praktyczne, odbywając staże w różnych instytucjach i firmach, takich jak Instytut Chemii Organicznej PAN, Laboratorium Kosmetyczne Dr Irena Eris czy Mikrolab Sp. z o.o. Przez cały okres studiów była Beneficjentką Stypendium Rektora dla najlepszych studentów za wybitne wyniki w nauce.
Jej praca inżynierska, realizowana pod opieką dr. hab. Jana Paczesnego oraz dr. inż. Łukasza Richtera, dotyczyła dezaktywacji wirusów bakteryjnych przy użyciu pola elektrycznego. Z kolei badania do pracy magisterskiej, prowadzone w Narodowym Instytucie Leków pod kierunkiem dr hab. Izabeli Sitkiewicz oraz mgr Aleksandry Kozińskiej, skupiały się na analizie epidemiologicznej szczepów Streptococcus pyogenes. Zatem już w trakcie studiów naukowczyni zdobywała praktyczne doświadczenie w dwóch odmiennych, lecz komplementarnych dziedzinach: wirusologii i mikrobiologii.
Obecnie mgr inż. Aneta Magiera jest doktorantką Warszawskiej Szkoły Doktorskiej Nauk Ścisłych i BioMedycznych w Instytucie Chemii Fizycznej PAN, gdzie prowadzi badania nad wnikaniem leków przeciwnowotworowych do wnętrza żywych komórek ssaczych. Szczególną uwagę poświęca także zagadnieniu pokonywania bariery błony komórkowej – wyniki jej badań stanowią podstawę innowacyjnego odczynnika Cell-IN, który znalazł już zastosowanie rynkowe. Technologia ta jest obecnie komercjalizowana przez Instytut Chemii Fizycznej PAN, gdzie badaczka pełni rolę COO (Chief Operating Officer) i współzałożycielki, będąc pierwszą autorką patentu nr 242705 zarejestrowanego w Polskim Urzędzie Patentowym.
Mgr inż. Aneta Magiera od czterech lat skutecznie łączy działalność naukową z aktywnością biznesową. Regularnie uczestniczy zarówno w konferencjach naukowych, jak i wydarzeniach z pogranicza nauki i biznesu – tylko w 2023 roku brała udział w siedmiu tego typu inicjatywach. Swoje kompetencje liderskie i biznesowe rozwija m.in. w ramach programów takich jak Shesnnovation (Fundacja Perspektywy „Women in Tech”), The Excellerator 2023 organizowanego przez the University of Cambridge oraz Female Founders Fundraising Academy (Huge Thing, przy wsparciu VISA).
W ujęciu naukowym, badaczka jest autorką 14. artykułów naukowych opublikowanych w renomowanych czasopismach, jak Nanoscale Horizons czy Chemical Science, oraz kierowniczką grantu Proof of Concept (nr FENG.02.07-IP.05-0127/23) przyznanego przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej na rozwój i walidację technologii Cell-IN. W 2023 roku naukowczyni otrzymała stypendium START z wyróżnieniem jako jedna z sześciu osób w kraju. Reprezentowała Polskę podczas finału Falling Walls Lab 2024 w Berlinie oraz 73. Spotkania Noblistów w Lindau. Jej osiągnięcia naukowe są regularnie dostrzegane – w 2025 roku została laureatką Nagrody III stopnia im. W. Świętosławskiego. Dwukrotnie otrzymała również stypendium w konkursie „Młodzi Badacze” Instytutu Chemii Fizycznej PAN.
Mgr inż. Aneta Magiera aktywnie uczestniczy w realizacji wielu projektów naukowych, również o charakterze międzynarodowym – współpracuje m.in. z the University of Utah w USA.
Zainteresowanie obszarem badawczym:
Mgr inż. Aneta Magiera prowadzi badania w interdyscyplinarnym obszarze biofizyki, łączącym biologię – poprzez analizę komórek nowotworowych – oraz fizykę, reprezentowaną przez stosowaną metodę badawczą: Spektroskopię Korelacji Fluorescencji (FCS). Ten obszar badań można porównać do ilościowego „języka”, którym opisywane są zjawiska zachodzące w pojedynczych komórkach – tych samych, które w większej liczbie tworzą guz nowotworowy w ludzkim organizmie.
Badaczka podkreśla, że to, co szczególnie ją zaskoczyło i jednocześnie zafascynowało, to niezwykła precyzja i wielowymiarowość jednej techniki badawczej. FCS pozwala nie tylko określić mechanizm transportu leku, ale także mierzyć jego stężenie wewnątrzkomórkowe oraz śledzić dalsze losy badanego związku w obrębie komórki – wszystko na poziomie pojedynczych cząsteczek i w czasie rzeczywistym. Taka szczegółowość danych otwiera zupełnie nowe możliwości zrozumienia działania leków przeciwnowotworowych, a co za tym idzie – ich doskonalenia.
Przykładem praktycznego zastosowania badań mgr inż. Anety Magiery jest analiza działania leku olaparib, stosowanego w leczeniu m.in. nowotworów piersi. Uzyskane przez nią wyniki sugerują, że skuteczność terapii tym lekiem może być ściśle powiązana z poziomem konkretnego białka, BRCA1, w komórkach pacjenta. Taka wiedza może pomóc lekarzom w personalizacji leczenia – wskazując, kiedy warto, a kiedy nie warto stosować dany lek.
Równolegle badaczka rozwija innowacyjne podejście do dostarczania związków bezpośrednio do wybranych komórek. Wykorzystuje w tym celu zjawisko szoku osmotycznego – metoda ta pozwala „otworzyć” komórki na określony czas, aby wprowadzić do ich wnętrza pożądane cząsteczki, takie jak leki, białka czy kwasy nukleinowe.
Prowadzone przez mgr inż. Anetę Magierę badania mają więc znaczenie nie tylko dla zrozumienia, jak działają leki przeciwnowotworowe, ale również dla poprawy skuteczności leczenia oraz efektywniejszego wprowadzania innowacyjnych terapii na rynek.
„Moim naukowym marzeniem jest tworzenie rozwiązań, które realnie wpływają na zdrowie pacjentów i wspierają pracę innych naukowców. Szczególnie fascynuje mnie potencjał technologii Cell-IN, zwłaszcza w kontekście szczepionek mRNA i terapii genowych, takich jak CAR-T. Chciałabym, aby efekty mojej pracy przekładały się na konkretne wdrożenia kliniczne i technologiczne – by nauka, którą tworzę, nie kończyła się na publikacjach, ale żyła dalej w praktyce. Mój długofalowy cel to nie tylko udział w przełomowych projektach, ale też pozostawienie po sobie dorobku, który będzie inspirował, służył innym i miał rzeczywiste znaczenie”.
Dlaczego akurat ścieżka naukowa?
Mgr inż. Aneta Magiera po ukończeniu liceum stanęła przed wyborem między kierunkami ekonomicznymi, takimi jak finanse i rachunkowość, a biotechnologią. Ostatecznie zdecydowała się na biotechnologię, kierując się zainteresowaniem pracą laboratoryjną, które rozbudziły rozmowy z jej mamą, absolwentką analityki medycznej. Choć mama stypendystki nie pracuje w zawodzie, jej doświadczenia i opowieści stanowiły dla badaczki cenną inspirację do zgłębienia tematyki naukowej.
Kluczowym momentem na drodze zawodowej badaczki okazały się również praktyki i staże odbywane podczas studiów, które pozwoliły jej bezpośrednio poznać środowisko badawcze i specyfikę pracy naukowej. Kontakt z doświadczonymi naukowcami oraz udział w różnorodnych projektach badawczych utwierdziły badaczkę w przekonaniu, że droga naukowa to ścieżka, którą chce podążać.
„Gdybym nie wybrała ścieżki naukowej, prawdopodobnie związałabym swoją karierę z finansami – od zawsze interesowała mnie matematyka i logiczne rozwiązywanie problemów. Tego typu zadania dają mi dużą satysfakcję intelektualną, podobnie jak prowadzenie badań. Poza pracą naukową cenię sobie aktywność fizyczną i kontakt z nowymi kulturami. Szczególne miejsce w moim życiu zajmuje taniec oraz podróże. Taniec traktuję jako formę ekspresji i równowagi, a podróże inspirują mnie, pozwalając spojrzeć na wiele spraw z innej perspektywy”.
Mgr inż. Aneta Magiera o różnorodności zespołów badawczych:
Na przestrzeni realizacji swojego doktoratu mgr inż. Aneta Magiera zauważyła, że kwestia obecności i roli kobiet w nauce jest coraz częściej dostrzegana i podejmowana w debacie publicznej oraz instytucjonalnej. Pojawiają się inicjatywy wspierające kobiety badaczki, co – jej zdaniem – stanowi bez wątpienia krok w dobrym kierunku.
Stypendystka podkreśla jednak, że realna zmiana wymaga nie tylko programów wspierających, ale także głębokiej korekty kultury organizacyjnej oraz większej reprezentacji kobiet w procesach decyzyjnych. Jej zdaniem istotne jest, by nie spocząć na etapie deklaracji – potrzebne są dalsze, konsekwentne działania.
„Jedną z największych zalet różnorodności w nauce, którą szczególnie cenię, jest brak rutyny – zarówno w zakresie podejmowanych tematów badawczych, jak i w codziennej pracy zespołowej. Każdy projekt to nowe pytania, nowe wyzwania i często konieczność wychodzenia poza utarte schematy myślenia. Nauka zmusza do ciągłego uczenia się, aktualizowania wiedzy i dostosowywania do zmieniających się technologii, co sprawia, że nie ma tu miejsca na stagnację. Z mojego doświadczenia wynika, że różnorodność w nauce przekłada się bezpośrednio na większą kreatywność, elastyczność myślenia i dynamikę pracy”.
