Życiorys naukowy:
Dr Katarzyna Majzner podjęła studia magisterskie na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, wybierając specjalność fotochemia i spektroskopia. Będąc na ostatnim roku studiów równolegle zdobywała pierwsze doświadczenie zawodowe w przemyśle farmaceutycznym, pracując jako analityk kontroli jakości.
W latach 2011–2015 realizowała studia doktoranckie na Wydziale Chemii UJ, równolegle uczestnicząc w Interdyscyplinarnych Studiach Doktoranckich „Nauki molekularne dla medycyny” (MOL-MED). Stopień doktora nauk chemicznych uzyskała w 2015 roku na podstawie rozprawy pt. „Spektroskopia oscylacyjna w farmakologii śródbłonka”, która decyzją Rady Wydziału Chemii UJ została wyróżniona. Dr Katarzyna Majzner od 2015 roku zawodowo związana jest z Wydziałem Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego – najpierw jako asystent w Zakładzie Fizyki Chemicznej, a od 2018 roku jako adiunkt. W sierpniu bieżącego roku złożyła do Rady Doskonałości Naukowej wniosek o przeprowadzenie postępowania w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego w dziedzinie nauki ścisłe i przyrodnicze w dyscyplinie nauki chemiczne.
Ścieżka naukowa dr Katarzyny Majzner obejmuje również staże zagraniczne (FOCAS Institute w Dublinie (2012), Robert Koch Institute w Berlinie (2014) oraz Leibniz Institute of Photonic Technology w Jenie (2016)), podczas których zdobywała nową wiedzę i doświadczenia w zakresie biospektroskopii i chemometrii.
Dr Katarzyna Majzner kierowała kilkoma projektami badawczymi m.in. Sonata (NCN) oraz Iuventus Plus (MNiSW). W latach 2019-2023 pełniła rolę Team Lidera grupy UJ w ramach projektu Team- -Net finansowanego z funduszy Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Aktualnie we współpracy z Université de Reims Champagne-Ardenne (URCA) realizuje grant PHC Polonium 2023 finansowany przez NAWA.
Była laureatką konkursu FNP START (2015) oraz otrzymała stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych naukowców (2018). W ostatnich latach jej aktywność naukowa była kilkukrotnie doceniana Zespołowymi Nagrodami Rektora UJ, a w 2023 roku otrzymała również Zespołową Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia naukowe.
Zainteresowanie obszarem badawczym:
Dr Katarzyna Majzner specjalizuje się w biospektroskopii i bezznacznikowej analizie komórek. Bada molekularne mechanizmy działania leków w warunkach in vitro, skupiając się na fenotypowaniu komórek i zjawisku lekooporności. Jej prace wspierają rozwój nowoczesnych metod diagnostyczno-terapeutycznych oraz przyczyniają się do pogłębienia wiedzy w zakresie szeroko rozumianej biomedycyny, przekraczając ograniczenia obecnie stosowanych metod. Spektroskopia oscylacyjna jako narzędzie badawcze jest już szeroko stosowana w przemyśle i farmacji – do kontroli jakości leków, surowców, kosmetyków czy żywności. W medycynie te metody dopiero wchodzą do praktyki klinicznej, ale już dziś testuje się je m.in. w diagnostyce nowotworów, w rozróżnianiu zdrowej i chorej tkanki podczas operacji czy w badaniach nad wczesnym wykrywaniem chorób metabolicznych.
W przyszłości takie podejście może pomóc w opracowaniu nowych metod diagnostycznych pozwalających wcześniej i szybciej wykrywać niektóre choroby oraz przewidywać skuteczność terapii u konkretnegopacjenta. To z kolei daje szansę na bardziej spersonalizowane leczenie i mniejsze ryzyko działań niepożądanych.
Badania dr Katarzyny Majzner mogą znaleźć zastosowanie w kilku ważnych obszarach. W hematologii biospektroskopia może wspomagać diagnostykę białaczek jako metoda przesiewowa, a także pomagać przewidzieć skuteczność terapii u indywidualnych pacjentów. Innym przykładem jest monitorowanie odpowiedzi komórek na leczenie i wykrywanie rozwoju oporności na leki. Ważnym aspektem badań naukowczyni jest również ocena bezpieczeństwa leków – zwłaszcza ich wpływu na komórki układu sercowo-naczyniowego, co jest ważne przy minimalizowaniu ryzyka skutków ubocznych terapii.
„Moim największym marzeniem jest, aby moja praca miała realne znaczenie dla ludzi – by wyniki moich badań przełożyły się na praktykę kliniczną i stanowiły cegiełkę do opracowania narzędzi diagnostycznych dostępnych w szpitalach, wspierających lekarzy w procesie diagnozowania i leczenia pacjentów. To poczucie, że nauka może realnie zmieniać życie, stanowi dla mnie największą motywację. W szczególności zależy mi na rozwijaniu metod, które pozwolą lepiej zrozumieć i skuteczniej leczyć białaczki oraz inne nowotwory”.
Dlaczego akurat ścieżka naukowa?
Nauki biomedyczne, funkcjonowanie ludzkiego organizmu oraz związana z nim biochemia od zawsze były naukowczyni bliskie. To właśnie te zagadnienia, podczas studiów magisterskich, skłoniły ją do realizacji miniprojektu badawczego dotyczącego analizy zmian biochemicznych w tkankach zwierzęcych wywołanych rozwojem cukrzycy. Wtedy po raz pierwszy zetknęła się z zastosowaniem metod spektroskopowych do analizy chemicznej tkanek i komórek. Doświadczenie to całkowicie ją zafascynowało i zainspirowało do podjęcia studiów doktoranckich, ostatecznie kształtując jej ścieżkę naukową.
Analiza zmian chemicznych związanych z rozwojem stanu chorobowego czy odpowiedzią komórek na działanie substancji aktywnych okazała się dla niej szczególnie interesująca. To właśnie połączenie chemii, biologii, farmakologii i medycyny w jednym podejściu badawczym sprawiło, że ten obszar badań stał się jej pasją. Możliwość zaglądania do wnętrza komórek i tkanek bez ich niszczenia oraz uchwycenia subtelnych zmian molekularnych zachodzących w wyniku różnych procesów biologicznych uznała za wyjątkowo fascynującą i niosącą ogromny potencjał poznawczy.
„Gdybym nie została naukowczynią, prawdopodobnie pracowałabym w kontroli jakości leków – do pracy na stanowisku analityka chemicznego przygotowywałam się, wybierając na studiach odpowiednie specjalizacje. Duży wpływ mieli na mnie jednak spotkani w tym czasie nauczyciele akademiccy, w tym moja mentorka, którzy pokazali mi, jak fascynujący jest świat badań biomedycznych. Dziś cieszę się, że ostatecznie posłuchałam tego nieśmiałego wewnętrznego głosu, który podpowiadał, że chcę odkrywać, a nie tylko kontrolować – i to skierowało mnie na ścieżkę naukową”.
Dr Katarzyna Majzner o różnorodności zespołów badawczych:
Dla dr Katarzyny Majzner największą zaletą różnorodności w nauce jest to, że łączy różne sposoby myślenia i doświadczenia, dzięki czemu zespoły badawcze stają się silniejsze i bardziej twórcze.
Praca w interdyscyplinarnym środowisku pozwoliła jej odkrywać nowe perspektywy, kształtować własny styl prowadzenia badań i odnaleźć prawdziwe pasje naukowe.
„Wybór nauki nigdy nie był dla mnie kwestią płci, ale naturalną konsekwencją moich zainteresowań. Wierzę, że nauka nie ma płci, a jej prawdziwą siłą jest różnorodność spojrzeń i doświadczeń. W swoim rozwoju miałam ogromne szczęście współpracować z fantastycznymi opiekunami naukowymi, którzy reprezentowali różne dziedziny, ale dzielili ten sam cel. To dzięki ich wsparciu i inspiracji mogłam odnaleźć własną drogę w nauce. Płeć nigdy nie miała tu znaczenia – liczyła się pasja i otwartość”.
